حسین کچویان

حسین کچویان (متولد ۱۳۳۸) جامعه‌شناس ایرانی، عضو هیأت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است. پژوهش‌های او عمدتاً در حوزه نظریه‌های کلان جامعه‌شناسی و جامعه‌شناسی معرفت قرار دارد. او فارغ‌التحصیل دانشگاه منچستر و دارای تحصیلات حوزوی است.
موضوع رساله دکترای او جامعه‌شناسی و دین بعد از تجدد بود. تدریس در دانشگاه‌های تهران، دانشگاه باقرالعلوم و مؤسسه امام خمینی (ره) در موضوعات «نظریه‌های جامعه‌شناسی»، «تاریخ جامعه‌شناسی»، «نظریه‌های انقلاب»، «جامعه‌شناسی سیاست» و «فلسفه علوم اجتماعی» از سوابق ایشان است. کچویان در ابتدای جوانی با افکار علی شریعتی آشنا گردید و همین امر بر اندیشه اش تاثیر مهمی گذارد. دو حادثه مهم در زندگی دکتر حسین کچویان پس از انقلاب، مواجهه فکری با آیت الله خمینی و دیگری ورود به حوزه علمیه بوده است. ویژگی بارز اندیشه دکتر کچویان را می‌توان در ضدیت انتقادی با غرب (به مثابه کلیتی واحد) از موضع الهیاتی ترانس مدرن دانست.
برای آشنایی بیشتر با ایشان به اینجا مراجعه کنید
بیشتر...

بیژن عبدالکریمی

بیژن عبدالکریمی (متولد ۱۳۴۲) دانشیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی است. او دارای درجه دکتری فلسفه از دانشگاه اسلامی علیگر هند است. پژوهش‌های او عمدتاً در حوزه فلسفه هایدگر، فلسفه‌های اگزیستانس، فلسفه سیاسی و پست‌مدرنیسم است.
 عبدالکریمی از منتقدان جدیِ نگاه سیاسی به مقوله فرهنگ، علوم انسانی اسلامی و اسلامی‌سازی دانشگاه‌ها است و معتقد است باید رویکرد اونتولوژیک جایگزین رویکردهای تئولوژیک (کلامی-الهیاتی) و ایدئولوژیک شود. او بر بازخوانی سنت فکری متفکرانی همچون علی شریعتی و احمد فردید تأکید می‌کند و رویکرد صاحبنظرانی چون عبدالکریم سروش، مصطفی ملکیان و محمد مجتهد شبستری نسبت به متون مقدس را مورد نقد قرار داده‌است. او معتقد به امتناع تفکر در ایران به دلیل غلبه تفکر تئولوژیک است. از جمله آثار او می توان به: «پایان تئولوژی (دوجلدی)»، « شریعتی و سیاست‌زدگی»، «رهایی‌بخشی یا سلطه: نقدی بر نظام آموزش و پرورش ایران» و «شریعتی و تفکر آینده ما» اشاره کرد.
برای آشنایی بیشتر با ایشان به اینجا مراجعه کنید
بیشتر...